Çok merak ediyorum...Tonla şeyi.."Günlerim yüzlerce ayrıntıyı merak etmekle geçiyor" bu sanırım bir Ahmet Kaya şarkısının sözü ve tam da şu an hissettiklerimi anlatıyor.
Rüzgar büyüyor.Bugün onunla konuşurken bana cevaplar vermeye başladı.Öyle kısa kısa agular değil,çok yüksek sesle koca koca cümleler kurdu.Dilini ağzının içinde çevire çevire neler neler anlattı kim bilir?
Her gün daha ne kadar tatlılaşabilir diye düşünürken her geçen gün gelişimine devam ettiğini gösteren yeni yetenekler kazanıyor.Onu hayranlıkla izliyorum.
Mehmet'e bu sene işe başlama dediği için minnettarım.Bu kararı kendim de verebilir ve bu sene çalışmak istemediğimi söyleyebilirdim belki ama bu teklifin ondan gelmesi çok daha rahatlatıcıydı.Ha zorlanmayacak mıyız?Elbette tek maaşla geçinmek kolay olmayacak.Birikim yapmayı düşünmekse imkansız.Çok da umurumda değil açıkçası birikim.Seneye işe başladığımda Mehmet'in maaşı ile geçinmeye alışmış ve bir düzen oluşturmuş olacağız.Dolayısıyla benim satışlarımdan gelen para direkt kumbaraya geçecek.Ancak sıkıntılı bir durum var.Şirkette ara verip tekrar başlamak isteyenlere bazı şeyler şart koşuluyor.Bunları karşılamak mı yoksa kendi yerimi açmak mı daha mantıklı?Bunu zamanı geldiğinde düşüneceğim.
Merak ediyorum dedim ya. Kayın validemlerin Bursa'ya taşınma ihtimali var.O zaman annemle benim yakınıma taşınmalılar. Ben kendi yerimi açarsam babam bana yardım eder,annem Rüzgar'a bakar.Acaba gidecekler mi?Yoksa eski şirketime mi döneceğim?Geleceği görebilmeyi hiç bu kadar istememiştim.Benim işlerimin açıldığı dönemde yani eylül gibi Rüzgar 16 aylık olacak.Onunla olmaya çok alışmış olacağım tabi o da bana alışacak.Nasıl bırakacağım onu?
Off onu annem dahi olsa birine bırakıp işe gitmek düşüncesi bile deli olmama yetiyor.Allah çalışan bebekli annelere sabır versin. Rüzgar'ın ilklerini kaçırmak istemiyorum.İlklerini ben değil de bir başkasının görmesine dayanamam.Çok mu duygusal davranıyorum acaba bu konuda?
Neyse oğlum uyuyor.Sütlü Türk kahvesi yaptım.Kuzey Güney başladı,bir yandan onu izliyor bir yandan yazıyorum.Evimiz sıcacık.Yemeğimiz de var.Sağlıklıyız da.Çok şükür Allah'ım. Bazen dudak büktüğüm bu hayatta benim yerimde olmak için her şeyini verebilecek kadınlar olduğuna eminim.Çok çok şükür.
Önümüzdeki salı Rüzgar için mevlüt okunacak annemlerde.Bir gün önceden gidip hazırlıklara yardım edeceğim.Annemde son kaldığım gün hamile olduğumu öğrenmiştik.Şimdi bebeğimle yine annemlerde kalacağız.
Annelik... Gerçekten anne olunca anlaşılıyormuş.Hele emzirirken...Bazen öyle bir an oluyor,nasıl bir hormon salgılanıyorsa sevgiden ölesim geliyor.Sanki biri koynumdan çekip alacakmış gibi sarıveriyorum çocuğu kollarımla.Bir yerinin kırılmayacağını canının yanmayacağını bilsem sıkar sıkar sıkarım.Öyle bir taşıyor sevgim.
Bin kere şükürler olsun.
Bunun dışında Mehmetle pek anlaşamıyoruz bu aralar.Ben çok yorulduğumdan ondan medet umuyorum.Oysa tek bir izin gününde dinlenip,kendisine hizmet edilsin istiyor.İkimiz de bir şeyleri birbirimizden bekliyoruz.Ve beklentilerimiz karşılanmayınca öfkeleniyoruz.Bu öfke Rüzgar'ın bir gülüşü ile "Şuna bak babası" ya da "Şuna bak annesi"ne dönüşüyor.Birbirimizi kırdığımızla kalıyoruz.
paşam ömrüm küçük erkeğim uyandı :*
İnsan gelecekte kendisini nelerin beklediğini bilmeyi çok istiyor değil mi, şöyle kısacık da olsa bir anlığına geleceğe gidip bir bakabilseydik:)Yok yok sürpriz olsun daha iyi:)Umarım senin için de gelecek çok güzel sürprizlerle doludur küçük erkeğinle ve babasıyla birlikte;)
YanıtlaSilPozitif düşünürsen eminim herşey istediğin gibi olur.Herşeyi Allah'a bırak.Nasıl şimdi bir eksiğiniz yoksa,geçiniyorsanız o zaman da öyle olur inşallah:)İnsanın kendi yeri gibisi yok,oğlunu da yanına alırsın,ne güzel olur:)
YanıtlaSilYüreğin ne güzel,duygularını ne güzel dile getirmişsin :)
YanıtlaSilRabbim gönlüne göre versin,bebeğin çok tatlı çok,ah eşim şimdi istemiyor bense bebek kokusuyla kucağıma alacağım günleri bekliyorum,bakalım kısmet ama sana annelik çok yakışmış belli yazdıklarından :)