Sallama olayımız bittiiii

Yaşasınnnnnn!!!!!

Çok önemli bir şey değil belki ama artık Rüzgar'ı ayağımda sallamıyorum. Geçenlerde eğer beceremezsem kendime dert etmeyeceğime söz vererek Rüzgar'ı karyolasında uyutmayı denedim. Ben de yanına uzandım 1.55 cm olmanın avantajı ile rahatlıkla sığabildim kaybolmasına. :)  Sonra zannettim ki saatler burada yatacağız o ağlayacak ben de biraz mücadele edip sonra kaldırıp ayağımda sallayacağım. Fakat hiç de sandığım gibi olmadı.Oğlum biraz yanağını sıkt biraz saçlarımı çekti.Birazcık ağladı ama sonunda uyudu...:)) Yine zannettim ki bu seferi tatlı bir tesadüftü bir daha böyle uyumaz. Yok vallahi yanılmıştım.Rüzgar yatağına yatıyor, korkulukların arasından elini tutuyorum,bazen yanına da yatıyorum ve uyuyor. Şimdiki planım ileride elini tutmak yerine yanında olduğumu bilsin diye uyuyana dek ninni söyleyerek uyutmak.

Dedim ya belki çok önemli bir şey değil ama yine de kendimle gurur duyuyorum.Kitabımı yazma işine gelince hala bir tek satır bile yazmadım. Kavak yellerini izliyorum.Kendimi genç, mutlu, enerjik hissetmemi sağlıyor. tüm arkadaşlarım ergen misin sen diye dalga geçse de mutlu oluyorum izlerken ne yapayım.:)))Al işte şimdi de Aşk-ı Memnu başladı onu da izleyeceğim:)))

Hazır Rüzgar uyurken bir yandan da ütü yapayım bari haydi görüşürüz kızları