6 Şubat 2012 Pazartesi

17 haftalık hamileyim

Çok ama çok sıkıcı günler geçiriyorum.Hep aynı şeyi söylemek hep aynı şeyi okumaktan daha sıkıcıdır emin olun.Bunu biraz sonra yazacağım cümle için önlem olsun diye yazdım.Belki fazla tedbirliyim.Her ne ise,sanırım hormonlardan kimseye tahammülüm yok,çok kızgın ve kırgınım.Hep ağlamak istiyorum.Bazense sebepsiz neşeleniyorum bir kaç saat anlamsız espriler yapıp sebepsiz kahkahalar atıyorum.Yani kısaca dengem tamamen bozuldu.Memelerim kocaman oldu.Bu aslında iyi bir şey keşke temelli böyle kalsalar.Karnım gün geçtikçe daha da hızla büyüyor.Erkek bebeğe hamile kalan annelerin karınları sivri olur derler ya gerçekten doğruymuş.Artık sadece karınlarına bakarak kadınların kız mı yoksa erkek mi bebek beklediklerini söyleyebilirim sanırım.Ve böylece bir aylık doktor parasından yırtarlar.

İşler pek yolunda gitmiyor.Aslında ben işe gitsem belki de yolunda gidecekti ama bundan bir kaç hafta öncesinde çok hamileydim.Çok hamileydim de ne demek diyenler olacaktır.Şu demek; yediğim her şeyi çıkarma isteği ile doluydum,sürekli mide ve bağırsak problemi yaşayan bir bünye,sebepsiz ve saatler süren ağlama ya da uyuma krizleri...Neyse ki artık çok hamile sayılmam hatta neredeyse hamile olduğumu bile unutuyorum.

Mehmet'e sinir oluyorum.Acaba önceden de bu kadar ayı mıydı yoksa ben hamile kalınca mı büyük bir boz ayıya dönüştü.Yoksa cidden uzmanların dediği gibi onun bir şeye dönüştüğü yok da ben onu bilimum hayvanlara benzetme çabasında mıyım?Neyse çok da önemi yok.Evet anne olmak kolay değil ve fakat baba olmak hiç kolay değil.Buna dayanmak zorunda yoksa karnı şişsin,her yere kussun,beli ağrısın ve nihayetinde kukusu yırtılsın mı isterdi?

Her ne ise neşeli gibi yazıyorum sanki oysa on dakika kadar önce uluya uluya ağladım.Öyle ki damlalar ardı ardına akıyor ve buna engel olacak yavaşlatacak ya da debisini düşürecek hiç bir şey yapamıyorsunuz.Gözyaşının da debisi olur mu demeyin kadınsanız hamile kaldığınızda,erkekseniz - Allah gecinden versin - babanız öldüğünde anlarsınız.Buradan hamile olmakla babanızın ölmesinin aynı şey olduğu kanısı çıkarılmamalıdır.Erkekleri ağlatan nadir şeylerden biri babalarının ölmesidir demişti biri.

Buna da her ne ise,ben oğlumu büyütüyorum karnımda.Tekmelerini hissettiğimde yaşadığını tekme atacak kadar büyüdüğünü ve güçlendiğini bilmek çok rahatlatıcı.Bir yandan kocaman koç gibi bir oğul doğsun istiyorum,bir yandan da minyon bir bebek olsun da doğunca büyüsün...Hani kolay doğum için,bilirsiniz :)

Geçenlerde aklıma iki şey geldi.Bunlardan birini daha önce de düşünmüştüm ama diğeri gerçek bir aydınlanma anında gelen yeni bir vahiy gibiydi -vahiy derken abarttığımın farkındayım ama mübalağa da bir söz sanatıdır - Aklıma gelen şeylerden biri, sevdiğimiz sevmediğimiz,taptığımız ve hatta nefret ettiğimiz herkesi bir anne doğurdu.Bunu bir kez düşünün.Ölesiye nefret ettiğiniz kişi de bir zamanlar üzerine titrenen,altına işeyen,kusan diş çıkaran ve muhtemelen sokaktaki vatandaş,akrabaları ve ebeveynleri tarafından sevimli bulunan bir bebekti.Böyle düşününce insan en kızdığı adama bile biraz merhamet duyabilir.

Diğer düşüncem ise bir bireyin ancak otuz yaşını aştıktan sonra kullanmaya başladığı "Bugünkü aklım olsaydı" lafı..Şöyle yapardım,böyle yapardım,şunu yapmazdım,bunu yapmazdım.Diyelim ki otuziki yaşında eşinden ayrıldı biri ve ellibeş yaşında bir diğeri de ona akıl verdi yapma etme bekle falan filan dedi.Otuz iki yaşındaki kişi elli beş yaşına geldiğinde "Bugünkü aklıma olsaydı" diyecek kesin.Oysa ona "O günkü aklıyla" ne yapması gerektiğini söyleyen biri olmuştu.Yani belki de bizden büyüklerin nasihatlerini dinlemek kötü bir şey değildir.

Gerizekalı Mehmet bilgisayarı elimden kaptığı gibi yazdıklarımı okumaya kalktı.Bunalıma mı girmişim.Tüm konsantrasyonum bozuldu.

Sonra devam ederim artık.

Canım da bir sigara istiyor ki sormayın.Şöyle koyu bir kahve yapayım kendime Ahmet Kaya'mı açayım pencereden şehrin ışıklarına karşı bir dal da sigara tüttüreyim istiyorum yalan yok.Ama bebeğim zarar görecek diye korkuyorum.Sanırım doğumdan sonra dayanamayıp sigara içmeye başlayacağım.

Bİr hafta sonra kontrolüm var.Aslında çok gerginim.Ayrıntılı ultrason'a giricem ya da o bana :)) Hayırlısı ne diyelim.

Düşünüyorum düşünüyorum herkesi bebekken kundakta boklu emzikli beşikte hayal edebiliyorum,bi annemi öyle hayal edemiyorum.Sanki annem hep benim annem olmuş gibi.Umarım beni anlıyorsunuz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder