Kırk Çıkarma Banyomuz ve Kırk Uçurma Turumuz

Sonunda kırkımız çıktı!Yapılmazlar,gezilmezler,çıkılmazlar,geride kaldı.Çok da onun bunun lafını dinleyen biri olmasam da insanlar konuştukça,kınar gözle baktıkça ya da kaka anne olarak fişledikçe insanın canı sıkılıyor.Zaten loğusalık da var.Neyse ki geçti.

 Annem gelirken kırk tane taş toplamış.Ofis arkadaşlarım yarım altın takmışlardı 40 tane taş,altın,gümüş ve nazar boncuğu konulan suyumuzla önce Rüzgar efendi,ardından ben yıkandım.

 Güzelce giydirdim kuzumu.Annem niyetli olduğu için eve geri döndü.İftara kalsaydı o saatte buradan geri dönmesi zor olacaktı.Kayınvalidemin annesi ve babasının evine gittik.çünkü en uzak yer oraydı.Bir de kırk uçurmada gittiği evdeki kişiye benzer derler ya ben Mehmet'in dedesini severim.Hem sağlıklı,kariyerli,hoş sohbet,dini bütün adam.Orada da büyükannesi oğluma yumurta verdi soyu üresin diye.Yanaklarına un sürdü,ak sakallı yaşlı bir dede olana dek yaşasın,uzun ömürlü olsun diye.Ekmek verdi bereketli olsun diye.Bir de burnuna kara sürdü,nazar değmesin diye.

 Geleneklerden,adetlerden pek haz etmesem de konu oğlum olunca,yıllarca yapılışı süregelmiş bu tür şeylerin mutlaka bir amacı ve doğruluğu olduğuna inanıyorum ister istemez.Ve sanki yapmazsam ona haksızlık edecekmişim gibi hissediyorum.

 Paşam maşallah hiç ses çıkarmadan güzelce yıkandı.Son suyunu kevgirle döktük.Aynı şekilde kendim de plastik mavi kevgirle girdim duşa :))

 İşte bu da bebemin unlu hali :))

Bu arada kırkı çıkınca uyku ve beslenme düzeni oturur derler.Biz de tam aksi oldu.Dün sabah 4 te bir kalktık,bugün dörde kadar uyumadı çocuk.Büyükannenin evinde kakasını yapmıştı yapış o yapış.Hala tık yok.Biraz da onun huysuzluğu var sanırım çocukta.Uyuyor bir süre sonra ıkınarak çığlık çığlığa uyanıyor.

Kırkımızın çıkmasına en çok Mehmet sevindi malum sebepten dolayı :)) Benimse hala o taraklarda pek bezim yok.Neyse düzelir sanırım.

Oğluş maşallah güzel büyüyor.Annem on gündür görmüyordu.Görünce çok şaşırdı.Ay Ece bu çok büyümüşşşşş diyor.Biz tabi sürekli gördüğümüz için farkemiyoruz.Sadece tartıldıkça aaa kilo almış oluyoruz.

Doğum kilolarımı verdiğimi sanıyordum ama fotoğraflarda kendimi görünce hala gadana gibi göründüğümü farkettim.56 kilo çıkıyorum eczanedeki tartıda.Doğuma gitmeden önce 69 çıkıyordum.Hamilelikten önceyse 52 filan..Yani bir 4 kilo filan fazlam var.Ve nasıl verebileceğim hakkında hiç bir fikrim yok.Çünkü zaten gün boyunca neredeyse hiç bir şey yemiyorum.Bu bilerek ve isteyerek yaptığım bir şey değil.Bebekle uğraşırken açlığımı unutuyorum o uyuduğunda da evi toparla,biberonları yıka,yat uzan dinlen,uyu derken tekrar uyanıyor.Aralarda hatırlarsam yaşamak için bir kaç bir şeyler atıştırıyorum.Bolca su içiyorum.Ama havalar öyle sıcak gidiyor ki çoğunu terle atıyorum sanırım ki tuvalete nadir çıkıyorum.

Gün içinde karnı tok,altı temiz,gazı çıkmış olduğu halde deli gibi ağlayıp,uyumadığı oluyor.Meğer koynumda yatmak istermiş davşanım.Bunu sonra keşfettim.Alıyorum koynuma uzanıyoruz ikimiz.SArılıyorum kuzuya,dakikada gidiyor.O an sanki dünyanın en mutlusu en huzurlu ben oluyorum.kollarımda dünyanın en güzel şeyi,tek aşkım yatıyor.Bir yerde okumuştum.Bebeklerinizi kucağınıza alın,alışır diye,şımarır diye korkmayın,farkında değilsiniz ama siz onu değil kendinizi şımartıyorsunuz diyordu.Cidden de öyle.

Bazen o kadar özlüyorum ki uyandırıyorum çocuğu.Kollarımda yatsın istiyorum.Yazık mutsuz mutsuz uyanıyor.

Artık yavaş yavaş bakmaya başladı.Gözleriyle takip edebiliyor.Seslendiğim zaman gülümsüyor.Sesimi duyduğunda aranmaya başlıyor.Anne dediği kollarıma koşarak atladığı günler de gelecek inşallah.Nasıl bir mutluluktur.Şükürler olsun Rabbim oğlumu bağışladın için.

Dünya bir yana,davşanım bir yana :)))