Geçen hamileliğimle alakası olmayan ve alakasızlaştıkça da korkutan günler yaşıyorum günlükcan.Ne en ufak bir mide bulanması ne de uluya uluya ağlama seansları...Hatta zaman zaman hamile olduğumu bile unutuyorum.Hoplayıp zıplıyorum işe giderken,sonra "hooop" diyorum kendime "kızım manyak mısın hamile hamile hiç olacak iş mi yavaş yürü" filan diyorum.Yani dedim ya fiziksel olarak korkacak kadar iyiyim.Ancak hala bir doktor bulamadım.Bu konuda kafam öyle karışık ki.Bir kez özel hastaneye gitmiş - ki Ankara'nın en köklüsü diye bilinir-
arkadaşım aradı sonra devam ederim.kahveye çağırıyor.
off bu sefer hiç bir şeyi takmamayı düşünüyorum.Dünyanın hologram olduğu gerçeğini kabul ediyorum.Ve her şey bitti ve kalem kırıldı.Zamanı ben uydurdum ve yaşanacaklar yaşandı.Allah verdiyse gelecek,doğduysa doğacak.
Kendimi evrenin sonsuz uyumuna,bu harika senaryoya bıraktım.Zaten başka ne yapabilirim ki :))
Bebeğimi seviyorum!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder